1972 – 2022

(właściwie Maja Lidia Korwin-Kossakowska-Grzędowicz)

Projektantka światów

Pisarka wychowana na klasyce i literaturze amerykańskiej: Faulknerze, Steinbecku, Hemingwayu, Chandlerze, Cortazarze i Llosie – z Fabryką Słów wydała osiemnaście książek.

Od dzieciństwa marzyła, że kiedyś zostanie reżyserem. Równie silnie pragnęła zostać lalkarzem, rzeźbiarzem i archeologiem. Zwiedzanie uroczych, starych miasteczek (z częstymi postojami w małych, tradycyjnych knajpkach), patrzenie na morze, spacery plażą, malowanie obrazów, szycie lalek i grzebanie w starociach, to jej ulubiony sposób spędzania wolnego czasu do dziś.
Wrażliwość pisarki ukształtowała się podczas nauki w liceum plastycznym, w trakcie studiów archeologicznych i nade wszystko dzięki lekturom. Bo dom Kossakowskich był zawsze pełen książek i bez czytania nikt z rodu nie mogłaby się obejść.
Archeologia nauczyła ją odkrywać i odtwarzać światy, rozbudowała wyobraźnię, nauczyła myślenia fabularnego, które umiejętnie wykorzystała realizując dokumentalne programy telewizyjne i podejmując pierwsze próby literackie.

Na rynku zadebiutowała opowiadaniem Mucha opublikowanym w 1997 roku w czasopiśmie FENIX – wtedy właśnie, patrząc na swój wydrukowany tekst, zrozumiała, że nie zostanie już dziennikarką, reżyserką ani archeologiem, ale właśnie pisarką.
Odwiecznie zafascynowana szamanizmem, pisała książki inspirowane mitologiami i wierzeniami z różnych zakątków świata.

Najsłynniejsze powieści autorki składają się na cykl anielski, którego bohaterami są właśnie aniołowie. Próżno jednak szukać na kartach tych książek efemerycznych istot w nieskazitelnie białych szatach. Bohaterowie Mai to istoty bardzo ludzkie i ułomne w całej swojej nadprzyrodzonej potędze.
W swoim dorobku ma również książki oparte na wierzeniach Jakutów- Ruda Sfora (Fabryka Słów 2007) czy mitologii Japonii – Takeshi ( Fabryka Słów 2014 i 2015 ) oraz książki zupełnie odchodzące od religioznawczej tematyki. Maja szczególnie dumna była z serii Upiór Południa. To 4 mikropowieści, z których każda napisana jest innym językiem i w zupełnie innym stylu a łączy je tylko temat przewodni – upał (Fabryka Słów 2009)

W  powieści Bramy Światłości (Fabryka Słów 2017) autorka powróciła do tematyki anielskiej. Bohaterowie, znani z poprzednich powieści, wyruszają na tereny Strefy Poza Czasem w poszukiwaniu zaginionej Światłości.

Nakładem Fabryki Słów ukazały się także powieści: Siewca Wiatru (2004 i reedycja w 2007), Zakon Krańca Świata (2005 i 2006, reedycja 2017), Zbieracz Burz (2010), Grillbar Galaktyka (2011)

oraz zbiory opowiadań: Więzy krwi (2007) oraz Żarna niebios (2008)

Kossakowska lubiła w swoich powieściach eksperymentować ze stylem i gatunkami. Zawsze jednak przywiązywała uwagę do szczegółów – starannie rozpisywała poszczególne rozdziały i sceny, była do bólu dokładna i konsekwentna w swoich postanowieniach.

Autorka kolekcjonowała figurki i rzeźby, ale wbrew temu, czego można by się spodziewać tylko jedna z nich przedstawia anioła. Zdecydowana większość to konie i koty, które Maja z wzajemnością uwielbiała.
W wolnych chwilach malowała, oglądała filmy albo słuchając muzyki układała w głowie kolejne historie.
Byłą kobietą nade wszystko praktyczną: na bezludną wyspę zabrałaby podręcznik survivalu i praktyczny podręcznik budowania łodzi. Oraz mnóstwo ołówków i brulionów.